در سال 1635 دوك فردينالند توسكاني، كه به علوم علاقهمند بود دماسنجي ساخت كه در آن از الكل (كه در دمايي خيلي پايينتر از دماي آب يخ ميبندد.) استفاده كرد. و سر لوله را چنان محكم بست كه الكل نتواند تبخير شود.سرانجام در سال 1640 دانشمندان آكادمي لينچي در ايتاليا نمونهاي از دماسنجهاي جديدي را ساختند كه در آن جيوه به كار برده و هوا را دست كم تا حدودي از قسمت بالاي لوله بسته خارج كرده بودند. توجه به اين نكته جالب است كه در حدود نيم قرن طول كشيد تا دماسنج كاملاً تكامل يافت. به دنبال كشف دماسنج گابريل دانيل فارنهايت دانشمند هلندي در قرن هفدهم نوعي دماسنج گازي و الكلي ساخت كه با دقت اندازهگيري بيشتري ميتواند دماي هوا را اندازهگيري كند. او به سال 1714 ميلادي دماسنج جيوهاي را طراحي و با ضريب دقت بالايي با شيوهاي خاص درجهبندي نمود. فارنهايت نتايج تحقيقات خود را در سال 1724 ميلادي منتشر ساخت.